برناردو برتولوچی کارگردان آثار شاخصی چون، ۱۹۰۰، علاقه و خشم ، بودای کوچک ، آخرین امپراتور ، قشنگی ربوده شده است و … درگذشت . سینمای برتولوچی همواره در ابهام ف
وداع با خیالباف سینما
عبارات مهم : سینما
برناردو برتولوچی کارگردان آثار شاخصی چون، ۱۹۰۰، علاقه و خشم ، بودای کوچک ، آخرین امپراتور ، قشنگی ربوده شده است و … درگذشت . سینمای برتولوچی همواره در ابهام فلسفه و تمایلات جنسی برخاسته از یک علاقه غریزی در رفت و آمد است ، سینمایی که با فوت مولف هر لحظه زنده می ماند ، سینمای پویایی است و به نظر من مابه ازاهای بیرونی اش خود زندگی است .
از بودای کوچک به خیالباف ها
بودای کوچک نام فیلم کمال گرا و جاه طلبانه ای از برتولوچی است که عمیقا فلسفه نیروانای تبتی ها را موشکافی می کند . در این اثر قانون تناسخ به زیباترین شکل ممکن نمود سینمایی پیدا کرده و می تواند الگویی جهت فیلم هایی چون کاندان به کارگردانی مارتین اسکورسیزی باشد . بودای کوچک آینده راهبه های بودایی است و ایمان قلبی د ارند که انسان ها بعد از فوت ارزش از شکلی به شکل دیگر تبدیل می شوند . آن ها جهت یافتن جسم نمو یافته مرزها را پشت سر می گذارند و چند فرزند را به عنوان دلایلامای احتمالی گزینش می کنند متوجه می شوند که هر سه فرزند ها وجهه ای از شخصیت این رهبر تبتی را به خود گرفته اند.
فیلم سراسر عرفانی و فلسفی برتولوچی هنگامی که شکل امروزی به خود می گیرد که این برگزیدگان در شرایط مدرن و تکنولوژیک زندگی می کنند و خود غافل از نیروهایی هستند که در وجودشان پنهان شده است . در واقع بخش عظیمی از بار عرفانی فیلم بردوش موسیقی فیلم ساخته ریوایچی ساکاموتو است . موسیقی و تصویر همگن می شوند و آنچه را که در بطن فیلمنامه مطرح شده است است به عالی ترین شکل ارائه می دهند . این فیلم را الصاق می کنم به اثر بی همتای برتولوچی با نام خیالباف . فیلمی که به لحاظ تعهد به مدیوم سینما از هر اثری که تا به امروز مشاهده کرده ام قدرتمند تر است . فیلم مابه ازاهای سینمایی از زندگی چند جوان معترض به اوضاع جغرافیای زیسته خود است که هربار وضعیتی را به شوخی به بخشی از فیلمی که در سینما دیده اند ربط می دهند و همدیگر را وادار به اجرای آن قسمت می کنند . فیلمی که به لحاظ مفهومی فرسنگ ها با بودای کوچک فاصله دارد ولی به لحاظ سینمایی همان سینمای جاویدان برتولوچی است . خیالباف ها اثری است انسانی جهت نشان دادن هیجانات و انرژی های دوران جوانی . آدم هایی که سودای نجات بشریت را در سر می پرورانند ولی غافل از اینکه به فکر آینده و نجات خود نیستند . فیلم ترجمه ای انتقادی به روابط جوانان دارد که این انتقاد از معنای چرایی آن منفک است .
یعنی انتقادی که مولف به روابط بعضا بی بند و بار و مشکوکانه جوانان وارد کرده است جدای از ریشه شناسی پدیدار شدن چنین روابطی در وقت است . فرم سینمایی این اثر همواره مخاطب را از داستان خود دور می کند ولی این دور کردن منجر به این نمی شود که عمق دید مخاطب نسبت به فیلم عوض کردن کند . فیلم همچنان روایت خود را ادامه می دهد ولی گاهی دوربین را عقب می برد و گاهی از نزدیک ماجرا ها را نقل می کند و این بازی یویو مانند شکل قشنگی شناسانه خاصی به اثر داده است . نقطه یکسان فیلم بودای کوچک و خیالباف ها در اینجا یافت می شود . روایت همزمان تعریف می کند و آنچه را تعریف کرده ترجمه خواهد کرد . به نظر من سینما سفری است تجربی جهت آشنایی با نادیده ها و عجایب. در این دو فیلم این سفر در عالی ترین شرایط آخر می پذیرد . مخاطب به خوبی با بودایی ها و آدم هایی که هرچیز را رویایی می پرورانند (خیالباف ها) همداستان می شود و به جرات می تواند راجع به آن ها اظهارآگاهی کند .
۱۹۰۰ ؛ضد آنارشیست
تفرقه انداز و حکومت کن . شیوه ای که در این اثر برناردو برتولوچی به خوبی آن را معنا کرده است . فیلمی با بازی رابرت دنیرو که تماشایش چرایی آنارشیست طلبی جاه طلبان جهت رسیدن به قدرت را معنا کرده است . اگر چه این اثر به لحاظ زمانی روایتی تاریخی را دنبال کرده است ولی جاودانگی آن در نوع برخورد با سوژه مشخص می شود . از همان کودکی در هنگام بازی دو دوست متوجه می شویم فردی که ارباب است و زمین دارد و به رعیت ها دستور می دهد آینده تلخی در انتظار فرزندانش واقع شده است است ولی این آینده تلخ به نحوه معصومانه ای نشان داده شده است که مخاطب حق را به قهرمان اثر (دنیرو) خواهد داد . این فیلم تاریخ نگاری خوبی از جنگ و آوارگی رعیت ها و زیاد کردن قدرت زمین داران است و همه این شاخصه ها را مدیون کارگردانی تفکیک شونده برتولوچی است.
برتولوچی تنها کارگردانی است که در هر اثر وجهه جدیدی از دید سینمایی خود را به مخاطب ارائه می کند . در قشنگی ربوده شده است یا آخرین تانگو در پاریس عمیقا نظرات متفاوتی دارد با اینکه بطن آثار تمایلات شدیدی به همدیگر ابراز می کنند . در یکی قهرمان جنسیت مردانه به خود گرفته و روایت مردانه شده است است و در دیگری روایت جنس خانمانه به خود می گیرد و از نگاه زیبای یک زن روایت می شود . در ۱۹۰۰ نیز نگاهی سوژه محور به اثر تعلق می گیرد . سوژه ها در وقت های متفاوت ممکن است عوض کردن کنند ولی همچنان نگاه ، همان نگاهی است که به سوژه خیره شده است و ابژه می سازد و در آخر کلیت معنا گرایی تشکیل می دهد.
برتولوچی قسمتی از فیلم مستند خود را در کشور عزیزمان ایران تصویر برداری کرده است . فیلم بزرگراه نفت که ابراهیم گلستان نیز در آن دستی بر آتش دارد . اثری است استنادی به بخشی از تدارکات نفتی و استخراجات در این زمینه که مشخصا حکومت خاصی را مورد اشاره قرار نمی دهد . سفری که تانکر های نفتکش از خلیج فارس تا جنوا در پیش دارند خود جنبه ای از نظریه پردازی برتولوچی جهت حکمرانی نفت ، این طلای سیاه ، بر گردن مردمانی است که هیچ گناهی به غیر از متولد شدن ندارند . باید به این توصیه اشاره کنم که برتولوچی به همان اندازه که شکوهمندانه فیلم آخرین امپراتور را به تصویر می کشد با نه گفتن به ساخت یک اثر بد جهت بقا در تناوب فیلمسازی ، جاودانگی آثار خود را به رخ رقیبان کشیده است . وداع با برتولوچی خیالی است واهی که هیچ هنر دوستی نمی تواند آن را تصور کند. فیلمسازی مانند برتولوچی که همواره جهت رویای مخاطب خود ارزش قايل است شکل مجسمه واری در ذهن او به خود می گیرد و مانند دلایلاما از آدمیت به سینما تبدیل می شود .
وداع با خیالباف سینما
روزنامه قانون
واژه های کلیدی: سینما | مخاطب | سینمای | سینمایی | بودایی ها | کارگردانی | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
